Andra Mariko jaiak

Asteburu honetan Andra Mariko jaiak izango dira nire herrian, Alonsotegin.

Ondino ez dot kartelik ikusi, ondino ez dakit zer egongo dan; baina baditut gogoak urtero egiten dugun afaria egiteko eta parrandarenbat herririk egiteko.

Programa laister... edohori espero dot...

Grebak eta zikinkeria

Badakit pasadan astean izan zela greba eta oingoan ez dut greba eragin zuten faltoreetaz, ez. Oraingoan galdera bat luzatu nahiko nieke grebak eta manifetsaldiak konbokatzen dituzteneei.

Zergatik greba bat dgaoenean gure kaleak beti zikinik agertzen dira?

Ez da garbitzaileak greba egiten dutelako, baizik eta greba konbokatzen dutenak langileak lanean dauden ofizinen aurrean paperak botatzen dituztelako.

Egin dezagun greba nahi badugu, baina ez ditzagun gure kaleak zikindu.

Zorionak!

Pasadan astean pozez bete ninduen gauza bat gertatu zitzaidan. Nire mutila lanean hasi zen.

Astebete pasa da bakarrik baine etapa luze baten hasiera izatea espero dot. Zaila da lana aurkitzea, eta are zailagoa denboraldi honetan... Krisiak jota gaude denok eta holako berriak entzuteak poztasuna ematen du.

Hori bai, atzean geratu dira siestak eta beste gauza asko baine etorriko dira ere lanak dakartzan gauza onak.

Zorinak eta ekin lanari!

Principio de Arquímides para Patxi...

Todo candidato sumergido en un partido inmoral e incompetente puede recibir un impulso ascendente hasta el puesto del lehendakari equivalente al peso del partido corrupto que le apoya.

Valentzia por partes...

Valentzian egon ginan ta nahiz eta Athletik ez den txapeldun suertatu ez naiz beste inoiz hain irabazle sentitu partidu batetik ateratzerakoan...

Baina tira hori esanda hasieratik hasiko naz.

Gure bidaia Zorrotzako bus geltokian hasi zan gaueko hamabi terdietan. Han 55 lagun bildu ginen autobusera sartzeko asmotan baina txoferrak zera esan zigun: majos la euforia para el campo. En el bus no se puede ni comer, ni beber y a poder ser sin meter ruido... Buenoooo esan genuen eta buenooooo izan zan.

Goizaldeko ordu bietan lehengo geldialdia. Hirurak eta hogeietan bigarrena. Lauretan bapatean musika topera eta buseko argiak emanda... Denok ohikua hasi eta azkenik musikarekin eta argiekin bukatzea lortu genuen. Eskerrak!!!

Goizeko zazpirak zirenean azken geldiunea eta zelako sopresa kafetegian Zigor topatu genuenean!!! Bera ere finalera zijoan beste hiru lagunekin. Kafetxoa hartu, argazkia egin eta busera bueltan.

Valentziara heldu eta hainbat eta hainbat kontrol... debiamos de tener cara de buenos porque no nos hicieron bajar... Canticos varios en el bus bitartean...

Azkenik autobusa aparkatu eta gure bidailagunak utzi zientzien eta arteen hirira joateko.

Benetan irteera polita bertara joatea. Goiz osoa eman genuen L'oceanographic-en. Hainbat arrain, uretako animalia eta izurdeen show-a. Benetan ikaragarria egiten dutena eta inbidia pixkat eman ziguten entrenatzaileak.

Amurrioko txoripanak jan genituen eta museora joaten geunden bitartean... k se nos ocurrio... Hirurentzako erdi bizikleta, erdi autotxoa hartzea... Eta handik ibili ginen ikurriña eta athletikeko kamisetein ordu erdiz bueltak eta bueltak ematen... Oso ondo pasatu genun. Hori bai, hurrengorako ipurdi finagoak eramango ditugula esan genuen hobeto sartzeko, jeje.

Bizikleta utzi eta zientzien museora. Han superheroiarena egiten ibili ginen eta gero L'hemisferic-era abiatu ginen pelikula bat ikusten: Egipto, el secreto de las momias. Egia badinot, ez nintzen askotaz enterau lokartu nintzelako. Egoitz baiata ere; baina Andoni adi-adi egon zen pelikula osoan... Zu izango zara bidaia antolatuko duena??jiji

Hau ikusita Bilbao Hirira abiatu ginen trago baten bila, baina ezin! Izugarrizko jendetza eta barrara ezin ginenez ailegatu beste taberna batera joan ginen. Justu justo fuimos a parar a la zona vip del Athletik.. como tontos...jeje Casualidad akreditazioa autobusean geneukalako ezin izan ginen sartu... katxissss jeje. No problem hurrengo tabernara joan ginen eta han izotzez beteriko edalontzi batean ardo beltza koka-kola apur batekin hartu genuen... Gero zehozer afaltzeko eta edateko erosi genuen mercadonan. Gero tapa batzuk jan eta parke batean afaldu.

Segituen zelaira. Kristongo anbietea zelaian. Bizi ditudan partiduetatik laburrena hau izan zen. Denbora guztian gure taldea animaten egon ginen. Ohiukatzen, abesten, animoak emoten... Ez zen roilo txarretarako denborarik egon.

Himnopa dela eta ez dela, nik ez nuen entzun eta han nengoen eta egia badinot ez nuen faltan bota. Pitada galanta izan zen eta telebistan agertu ez diren pankarta eta Ikurrin asko ikusi ziren... Zergatik TVEk ez zituen atera? Eta are gehiago, zergatik zentsuratu himnoak sekulako pitada jaso zuela?

Bueno esandakoa, partiue bikain. Afizoak berdin. Hori bai, Athletik-ek ez du daukan afizioa merezi. ez jauna. Barikuen jokalari pare baten dekalrazioak entzun nituenean.... Eta kasu hontan oso ondo egon zen Azkuna. Udaletxera heldu zirenean jokalariek honakoa esan zien: No os quiero quitar mas tiempo para que podais prepraros para el domingo. Pero quiero que sepais que este homenaje es para la afición. Holako zeozer esan zuen... Niretzat primeran egon zan.

Gero egia da jokalariak emozionauta ikusi genituela eta gozada bat izan zela han goien egotea nahiz eta nik gehiago gozatuko nuke behean egonda txaloka eta jendearekin saltoka... Batek esaten didan bezala, eres mas de pueblo....

Ta bueltako bidaian... akabata... Oingoan ere sorpresa. Maitane eta Erlantz ikusi genituen geldiune batean.

Hurrengo rterako karabana bat hartuko dugu...

Dana delakoa, ATHELTIK BETI ZUREKIN!!!

Argazkiak laister...

Rodeo? Rodeo, el que nos dieron a nosotros!!!

Con ganas de hacer algo diferente y especial el sabado nos fuimos al primer rodeo de Bizkaia.
En este caso se puede decir que lo que mal empezo, peor acabo...
El espectaculo deberia de haber empezado a las 19h. Eran las 19:20 y se abrieron las puertas para poderir entrando. Esto causo unas colas impresionantes que colapsaban el pasillo central del BEC.
Una vez dentro, nos encontramos con que el microfono se lo habian dado a un tio que al saluda a la gente gritado Viva españa... no comments al respecto. Creo que la pitada que recibio fue suficientemente fuerte como para que le explicaran que estaba en Euskadi y cambiar su saludo para las siguientes intervenciones.
En ese momento ya todos esperabamos a las vacas... pero no!! Antes de que llegaran los animales tuvimos que ver una exhibicion de mugendo, un duo country, capoeira, batukada,...
Y lo peor faltaba por llegar... Si el chico del micro hasta ahora aunque un poco pesado hablaba en castellano, el que empezo a presentar el rodeo, hablaba e brasileño!!!! No entendiamos ni media... Y para colmo las vacas eran tan fieras que se sentaban...
La mitad mas o menos de la gente no aguanto hasta el final... La otra mitad pitaba...
Resultado final: una tarde perdida y sensacion de que nos han timado descaradamente.
Como ultimo apunte decir que no somos los unicos que salieron a disgusto del espectaculo,. ya que las hojas de reclamaciones se agotaron...

K se vayan, se vayan, se vayan....

Argazki honek ez du komentariorik merezi.

Gurea Ertzaintza da eta ez berdez jantziriko hori... Horrek ez du herria babesten...

Eskerrik asko!

Norbait doanean gurean esan ohi da urak dakarrena,urak eroango dauala baine zure kasuan Lehendakari Jauna urak ekarri zintuen baine gure bihotzak eramango zaitu Herri honen alde lan egin duen pertsona zintzoa bezala.

Egia esanda ez daukat hitzik sentitzen dudan dena deskribatzeko, soilik esaldi txiki bat datorkit burura: Eskerrik asko! Ohore bat izan da zuk gidatu duzun itsasontziaren pieza txiki bat izatea. Ondino ez gara helmugara heldu eta lanean tinko jarraituko dugu.

Milesker!

La legislatura tutelada

Segun la R.A.E.:

Tutor: 1. m. y f. Persona que ejerce la tutela.

Tutela: . f. Autoridad que, en defecto de la paterna o materna, se confiere para cuidar de la persona y los bienes de aquel que, por minoría de edad o por otra causa, no tiene completa capacidad civil.

Despues de estas definiciones y darnos cuenta de que Lopez esta tutelado desde Madrid, se podra decir que no tiene la suficiente capacidad civil para llevar a acbo su proyecto?

Prioridades y percepciones

Una vez alguien me dijo una frase que desde ese dia es una de las que tiene el timon de mi vida: La vida es cuestion de prioridades.

Y la verdad es que siempre que queremos hacer algo tenemos que escoger. Unas veces nos equivocamos, otras celebramos nuestras decisiones y otras veces nos desesperamos porque no entendemos o porque los que tenemos cerca no entienden ese orden de nuestras prioridades.

A veces es dificil, a veces facil, pero hay que seguir escogiendo y decidiendo y haceindo lo mejor; o al menos lo que creamos que es mejor para nosotros y por consiguiente, para la gente que queremos.