martes, 23 de diciembre de 2008

Partidua????

Por cierto que no se le olvide a nadie... Hace un mes nuestros planes para el dia de hoy eran bien distintos...

Si los que no tienen reparo en jugar con la roja, no hubieran firmado ningun manifiesto... hoy estariamos todos de fiesta revindicando la oficialidad de nuestra seleccion, la seleccion de EUZKADI!!!!

OFIZIALTASUNERAKO PREST!!!

Nirea berdea da, zurea?

Din dan don, din dan don


Gabonak heldu dira... Olentzero Gran Via kalean umeen zai dago, dendak jendez beterik, etxeetako sukaldeak janariz leporaino eta gu hemen kaleko argi txikiez inguraturik.

Aurten Gabonak bapatean aurkeztu zaizkit. Eta ez kaleko apaingarri danak ez direlako egon...

Orain tokatzen dena arrapaladan egin gabe dagoen dana egitea: opariak, janariak, etxea pretatzea, Olentzerori gutuna idaztea...

Ufff hori dana egiten dudan bitartean zuek danak etxean lasai-lasai egitea espero dot eta jai hauek primeran pasatzea opa dizuet!!!

Jai zoriontsuak!!! eta gogoratu... Karta barik, ez dago oparirik...


viernes, 19 de diciembre de 2008

ESpaña 1 - Euzkadi 0

Ezin dut sinistu Euskal Herria izenaren aldeko manifetsua sinatu duten danak beraien herriagatik egiten dutela.

Kende dezagun bend hori mesedez. Hau politika hutsa da. Kirola garrantzitsuena iznago bazen orain sarrerak erosten egongo ginateke.

Aste honetan hartutako erabakia oso larria da nire ustez. Harroputz batzuei esker beraien Euskal Herri maitea edo nire Euzkadi maitea selekzioaren partidurik gabe geratu dira.

Ez naiz sartuko izena zein izan behar duenaren eztabaidan, baina beraien abertzaletasuna bai jarriko dodala zalantzan.

Egia esanda buruan hasieratik honako galdera daukat: Euskadirekin ez, eta bai Españarekin?? Hori al da gure Herriaren nortasuna defendatzea? Niretzako ez behintzat. Euskal Herriko selekzioa soilik bada beraiena, zergatik jokatu Espainolean? Agian dirugatik? Agian ideienagtik?

Norberak jakingo du zer egin bere buruarekin...

Momentuz irudiak bakarrik hitz egiten dute... eta ez da zaial interneten topatzea hainbat eta hainbat jokalarien argazkiak Españarekin jolasten...

Noizko Euskal koloreak defendatzen dituen kamisetarekin?

A tale by Iurgi...

The Child and the Magic Box
by Iurgi Ruiz de Gauna Itza
Once upon a time in a far country two kids were playing and chatting for the last time, as one of them was leaving soon.
"Do you remember that box I found sometime ago?"
"Which one? The one you found meanwhile playing with me?"
"Yes, that one"
"Do you still keep it?"
"Yes and I want to give it to you before I leave." taking it out from his backpack. "I really like it, it's really beautiful, but I do not think that I can take it with me. I always thought that it hid something inside but I never knew how to open it, as I did not want to damage. So lately it was just in one corner of my room. Long time ago you said that you like it so I want to give it to you as farewell present"
"Thank you very much, I really like it!"
Some days later the lonely child, still sad without his friend, started to play with the box. It was really beautiful. Colors, forms delicately shaped. He did not know why but being next to it made him feel happy again.
Days came and went and he began to think that may be his friend had being on the right track. The box seemed to hide something inside. There were some strange characters carved on it. But he could not understand them. Somehow they were familiar but on the other hand strange. But he was persistent, so he tried to solve the enigma everyday.
A day, two days, three days, a week, two weeks... No solution. Sometimes he though he was close to achieve it, but later, no way. After one month he was thinking to give up.
Finally he stared long to the box and he just said "could you open?" Nothing happened. But some minutes later slowly, doubtfully, the box started to open itself.
Inside there was a new box. This new box was similar but different. It was even more beautiful, but with some small deep scars, less smooth, a wilder beauty. When he held it in his hands the feel was strange, warm but also cold.
The kid was happier than ever with the new box. Everything was new. He expended most of his time playing with it. He recognized again those small characters carved on it, again familiar and strange. And the feeling of this new box also hiding something inside, a little barely hearable murmur coming from inside, like a whisper or may be an almost silent moan.
Two weeks later the child knew the box by heart, every corner, every character, all its colors. The more he looked at it the more beautiful it was for him. And he discovered that the box was magic! It could move! It could fly!
He was walking with the box in his hands and tripped, he dropped the box, but before it crashed against the floor it just floated and gently land on the floor. The kid was surprised. So he tried to dropped it again. The box this time just flied away and whenever the child got close to it, it moved further, behaving like a puppy afraid of being hurt. The strange sound from inside the box was more audible in that moment.
Since then the box moved next to him sometimes, went away other times. It seemed that it liked to be close to him but afraid of being damaged. Sometimes he waked up in the morning and he could see the box lieing next to him, calm, warm. And when he played with it too intensely, throwing it to the air, or whatever, it seemed to get angry or afraid and fly away.
The kid was happy with the box. It was very special. Completely different to anything he had known before. He discovered that touching different places the sound inside changed. The characters changed their colors. He invented a lot new games.
But he really wanted to know what was inside. He asked again to the box to open. He used his hands. But nothing worked. He was more and more frustrated.
One day he decided to try it harder and use a screwdriver. Patiently on the very beginning, trying to find any joint, any point that could help him open it. But no way. Later harder and harder till "ñiiiiiccccc", a big scratch in one of its sides! The box loosed all its warmth, suddenly was completely cold.
The child was very angry with himself. He really wanted to know what was inside, but on the other hand he could not believe he had damaged it. He decided that it was time to just leave it. Try to forget about it. Time to go back to his lonely life. Time to try to find new friends. Because, without almost noticing, he had been playing with the magic box for almost six months.
He just put the box aside in his room.
Some days later he tried to find it. But he could not. It seemed it had disappeared. He tried his best, but it was no where. "A new mystery" he thought "too many things I do not understand...
"New friends.
But no one as close as the old one.
New games.
Every now and then thinking about the box.
But he could not find it.
More friends.
More games.
Half year.
And one day it appeared. As suddenly as it had disappeared the box appeared again. Just in the same corner where he had put it months ago. And again it looked different, this time like the mixture of previous two boxes. He held it in his hands and it was cold like ice although inside he could intuit its old warmth.
The box seemed to behave differently. Actually it was the one who moved next to him every now and then. Flying around. Like asking him to play with it. He did not want. On one hand yes, he really wanted, but on the other hand he was afraid of damaging it again.
He was afraid of trying to understand and fail. He was afraid of getting angry again.The box flied and flied around and when he tried his best to pretend he was not interested it seemed to get angry, strange sounds coming from inside, and just vanished for some time.
Little by little the kid started to play with it. Cautiously. No rush. Soft games. And little by little the box got part of its warmth. The characters started to shine, changing colors again. The kid spent more and more time looking to them, learning them... And one day "Oh my God! How I have not been able to see it before!?". Everything made sense. The extrange characters where just very baroque letters. Some reversed, most with funny pictures above. And as they shined they created a sentence.
If YoU WAnt to op3n JUst FoLLoW m3.
"Follow you? Where?" But, of course, the box did not say anything. "Where? Are you gonna fly somewhere?" But the box was completely still. "I do not understand!!!!
"The characters shined continuously
JUst FoLLoW m3
JUst FoLLoW m3
FoLLoW m3
FoLLoW m3
“You are not moving!”
“Aiyaaaaaa. I can not understand you!”
JUst FoLLoW m3
He hold the box in his hands, it was really warm. The characters themselves seemed to produce the heat every time they shined. He touched them. Every time he pressed one just as it shined a nice sound came from inside the box.
“Follow me, aaaaaaahhh!, you mean that I need just to follow the characters”. So he pressed every character at the same time as it shined meanwhile he was reciting “If you want to open just follow me”
And the box left his hands and floated in the air.
A little hole opened and something appeared from it.
A fairy. Just like Tinker Bell!
“Who are you?” the child asked.
"Once I was a kid like you. But everyone treat me so meanly, everyone hurt me so much, that I decided to build this boxes and just hide inside forever"
"But not all the people are bad. Do you think I am a bad kid?"
"You seem OK now. But you scratched my box as soon as you were upset, as soon as you were not able to obtain what you want. All the people look nice initially but finally they all hurt you. I am safer here inside."
"But if you keep inside you will miss so many things, you can not see the world, you can not share things with other people, you can not feel so many things."
"Here I am safe"
"Does it deserve?"
"Here I am safe!!"
"My grandpa says that only the ones who bet can get the price. That you need to take risks to obtain rewards. I would like to help you with this."
"Why should I trust you? You hurt me once, you could do it again."
"But I did not know what was inside the box..., I did not know I was hurting you, I was trying to understand..., and sometimes I am too stubborn, that's true"
"..."
"Don't you feel lonely?"
"I have more friends. Kids like you with whom I play."
"But have you ever showed yourself, come out of the box like now?"
"No"
"So none of them really knows you..."
"No need, I am happy this way!"
"I would really want to be next to you and face the...
"Interrupting: "No way. I am happy as I am. I feel safe. I should not have come out of the box..."
And she got in the box and it disappeared.
Long time later in that country far away the kid still keeps waiting. Every now and then the box appears and flies around, they play a little and as soon as he asks her to trust him and come out of the box it disappears again. Two years since the departure of his friend, two years since the start of a tale.

martes, 16 de diciembre de 2008

Bagara!!


Asteburu honetan gur erakundea den, EGIk hainbat bizipen garrantzitsu izan ditu.

Alde batetik garai berrietara moldatzeko gure irudia aldatu egin dugu. Gure suziria bizirik jarraitzen duela ere onarturiko ponentzietan ikusi ahal delarik.

Gure ponentzietan herri honek duen egoerari errepaso bat eman ostean eta gazte iksuegitik abiatuta guretzat Nazio eraikuntzan hildo nagusiak iznago direnak adostu genituen.

Gure artean eztabaidatzeaz aparte gure Alderdiko Lehendakariagaz eta Eusko Jaurlaritzako Lehendakarigaz egoteko aukera izan genuen.

Egia esanda biek jaso zitutzen galderak, biek ondo eratzun eta biek esan lan egin behar dela herri hau aurrera ateratzeko.

Biek gogoratu ziguten nahiz eta garai latzak etorri, gure lanean tinko ihardundu behar dugula. Honi helduta EGIk orain del aurte batzuk egindako lema bat datorkit burura: GARAI LATZETAN TINKO!!

GORA EUZKADI ASKATUTA!

GORA EUZKO GAZTEDI!!!

jueves, 11 de diciembre de 2008

Ireland III

Como dicen que al que madruga Dios le ayuda... no nos quedo otra mas que madrugar para aprobechar el dia, bueno mas que el dia, las horas de sol. Porque para las 16:30 ya es de noche... Asique no quedaba mas que madrugar para poder aprobechar al maximo.
En esta ocasion si que conseguimos visitar la Catedral y alli pudimos ver al coro ensayar. La Catedral es bastnate difernete a las iglesias que aqui podmso tener. La distribucion es diferente y las costumbres tambien. Las criptas que hay en su sotano estan llenas de antiguos objetos. Cada uno de ellos tiene tras de si una historia que lo hace especial.

Despues de recrear la vista con todo esto nos fuimos al Castillo que hoy en dia se utiliza como centro para celebar acontecimientos. Las habitaciones estan decoradas con antiguos muebles pero la verdad es que se echa de menso ver una habitacion amuebolada como lo estaba antiguamente ya que los muebles que se enseñan no son los orginales de los cuartos. Vamos que la visita es muy intersante pero si vais no penseis encontraros una recreacion de como era en la antigüedad.
Para cuando salimos de alli ya eran las dos del mediodia y nos fuimos a casa a comer. Despues de rebisar la comida que habiamso compardo y tirado todo lo de cerdo (al parecer los cerdos de Irlanda estan llenso de dioxinas) vuelta para el centro.

Hicimos las comprillas de los regalos, dimos nuestra ultima vuelta por la city y nos tomamos un super hot-chocolate con un brownie...

Despues de dos horas de inetnso debate con Egoitz rumbo a casa a ver Troya y a la cama que habia que madrugar....


Al dia siguiente tocaba volver a casa. Una vuelta que por cierto un poco accidentada. Ya empezamos el dia un poco torcido durmiendonso y haciendo esperar un poco al taxi que habiamso pedido. Llegamos al airport y cogimos el primer vuelo del dia, que para variar salio tarde.

Llegamos a Frankfurt y alli nos encontramos con los tios!!!! Otra vez al plane y entre turbulencia y turbulencia conseguimos aterrizar en Loiu a eso de las siete. Taxi, casa, Amurrio, viistas varias y al sobre que al dia siguienet tocaba volver a la realidad.

See you Dublin!!!!


Ireland II






Bigarren egunean Guinness Storehouse bisitatzera joan ginen. Bisitak pena merezi du eta goikladean dagoen tabernatik Dublin osoa ikusteko aukera dago. Gainera eguna eguzkitsu egon zan eta bistak guztiz ikusgarriak ziren!!!





Han geundelarik mapa hartu eta hurrengoko bisita prestatu: Dublin Castle and Christ Church Cathedral...





Asik etxera bueltatu, jan eta katedralerantza abiatu ginen.





Baine katedralera ailegatu bezain pronto, gizon txiki eta tunikadun batek ezin ginela sartu esan zigun. Mezan baitzeunden eta antza guretzako ez zen...





Gero gaztelura ailegatu ginen eta eguneko bisita kopurua beteta zegoen!!!!





Asik ruta alternativa... Trinity College ikusi genuen eta inguruko kaleetatik egon ginen paseo bat ematen. Gero museoak dauden zonaldera joan ginen eta azkenik Temple Bar-era joan ginen afalzteko.





Hainbat atberna ikusi ostean Vat tabernan afaldu genuen, ta oso ondo gainera.





Guinnessa hartu, Temple Barretik bueltatxoa eta etxera!!!





domingo, 7 de diciembre de 2008

Ireland..I




Bueno bueno bueno... Despues de un dia las maletas han llegado tambien a Dublin. Hemos conseguido conectarnos a la red y aqui estamo sliberando espacio de la tarjeta de memoia de la camara de fotos para llenarla otra vez mañana...

Hoy a la mañana hemos recorrido las calles mas centricas y hemso hecho alguna comprilla de comida... Que como tenemos kitchen... pues a cocinar toca...

A la tarde nos hemso ido Andoni ta biok The Spire ikustera. El spire, una figura en forma de torre de metal, estaba adornada con un arbol de navidad y las calles con luces. Habia muuuuucha gente por las calles lo cual no nos ha impedido ver a los jovenes violinistas de Dublin, entrar a la Post Ofice, visitar el carro de MOlly Malone, pasear por Grafton Street, y dejarnos llevar por la musica de los musicos que animaban nuestra vuelta y las compras de muchos Dublineses y genet venid de todas partes del MUndo. Porque si lago hay aqui, somos extranjeros...

Ahora ya cenaditos y depsues de charnos una risas viedno a Buenafuente, nos vamos a la cama que el dia de mañana promete y para aprovecharlo bien hay que madrugrar... y mas teniendo en cuenta que hoy para las cuatro y media ya estaba oscureciendo.

Para ir abriendo boca os pensabamos poner unas fotillos pero para alegria de alguno ese momeno se demorara hasta nuevo aviso...

Mas noticias en nuetro informativo de las diez...

Por cierto, mañana nos vamos a Guinness.... jur jur....

miércoles, 3 de diciembre de 2008

Abenduak 3

Hizkuntza bat ez da galtzen ez dakitenek ez dutelako ikasten,
baizik eta dakitenek ez dutelako hitz egiten...

Nirekin nahi baduzu, Euskaraz!!!

Gaurkoan ez...

Gaurkoan ez dizkiet nire hitzak hiltzaile batzuei eskeiniko, ezta pentsatu ere.
Gaur nire buruan eta bihotzen enpresa bat duten pertsona eta familia guztiak daude.
Agian txikitatik enpresari batekin bizizten naizelako. Agian bere lanarekin zelan hainbat eta hainbat famili aurrera ateratzen ikusi ditudalako. Agian badakidalako hau nazio eraikuntza dela.
Baina antza batzuk ondino astoan herri batetik bestera joaten herri hau sendotuko dugula uste dute... Pena bat, egungo gure errealitatea ez dutelako batere ezagutzen eta are gatzagoa... Ez dituztelako herri hau osotzen dugunen beharrak ezagutzen eta ez direlako gai guk geuk gure kabuz hartutako erabakiak errespetatzeko.
Hauei buruz gauza asko esan ahal izango nituzke baina lehen esan bezala gaur enpresariak dira gure buruetan egon beharko liratekeenak. Beraiek eta beraien familiak... Beraiek baitira beraien menpe edo kargura dauden langileekin batera herri hau aurrera ateratzen dutenak.
Honengatik eta babesa merezi dutelako dakidalako, nire besarkadarik handiena beraientzat. Eta noski bereziki etxean dudanarentzat. Zuk egiten duzulako Euzkadi!!!

domingo, 30 de noviembre de 2008

PIXKA BAT ES MUCHO....

Porque nadie es inmune. Porque nnguno de nosotros esta libre de poderse contagiar... Recuerda que con poco haces mucho.
Pixka bat es mucho...
Ikaragarria da azken inkestak ematen dituzten datuak. Antza euskal gaztedia pasotismo batean murgiltzen ari da eta sexu-bidezko gaixotasunen gorakada jasotzen dihardugu.
Honengatik biher Gogorregik eta Iratzargik antolaturiko hitzaldira gonbidatzen zaitut. Solasaldia arrastiko 20:00etan izango da Bilboko Berreginen museoan.
han itxaroten zaitut!
EZ IHES ETA GOZATU!!!
Ta ez ahaztu pixka bat es mucho... Disfruta seguro!!!!

martes, 18 de noviembre de 2008

Ez ihes eta gozatu!!!

Nirea, Euzkadi da!

En estos días he asistido a numerosas discusiones sobre con que nombre debe jugar nuestra selección, la vasca.
La verdad es que yo siempre he defendido que mi patria, mi país es Euzkadi, con z. Y para mi es con z porque el creador de su nombre así lo hizo.
De todos modos, lo que mas ha llamado mi atención de este asunto es la falta de coherencia de algunos jugadores que han firmado el manifiesto.
En primer lugar decir que es muy triste jugar con la roja de España y no querer hacerlo con la verde Euzkadi. Creo que eso a mas de uno le debiera costar una reflexión.
Por otra parte no solo los que juegan en la liga de la primera división española son los que juegan. Hay mucha mas gente que muy gustosamente jugaría con esa camiseta que toca sudar, la verde.
Por eso si hay gente que piensa que esa camiseta que le ofrecen no es digna de ellos, por favor que no l acojan pero que dejen que otros que están dispuestos a defenderla en el terreno de juego la suden en paz.

lunes, 10 de noviembre de 2008

Son personitas...

El sábado fue mi primera guardia en la DYA. La verdad es que recibí mucha información sobre el material que tenemos en la ambulancia y se me explicaron a las mil maravillas todas las cosillas referidas al material. Mientras Cris me estaba explicando como usar las lancetas para la glucosa, Asier me dijo:; todo eso es muy importante, pero lo mas importante es no olvidar que esa herida, esa caída son de una personita. Una personita que siente, que probablemente esta nerviosa y muchas veces lo mas importante es tratarle como una personita.
La verdad es que esto me hizo pensar. Muchas veces dejamos de ser personas para pasar a ser un numero, una herida, un código,... y muchas veces se nos olvida que la mejor tirita es un abrazo o un simple gesto.
Yo quiero ser personita y cuidar de mis personitas!!!!

lunes, 3 de noviembre de 2008

Para pensar un rato...

Pesamiento de Kennedy en los años 60 (puesto ahora de moda por Obama): no pienses qué puede hacer tu país por ti, piensa qué puedes hacer tú por tu país. Este país es de ustedes, no miren desde fuera, háganse cargo.

jueves, 23 de octubre de 2008

martes, 14 de octubre de 2008

Nire aitaren Etxea, nire Aberria.

Gaur bere jaiotzaren urtemugan Gabriel Arestiren olerkia dut buruan...

Nire aitaren etxea
defendituko dut.
Otsoen kontra,
sikatearen kontra,
lukurreriaren kontra,
justiziaren kontra,
defenditu
eginen dut
nire aitaren etxea.
Galduko ditut
aziendak,
soloak,
pinudiak;
galduko ditut
korrituak,
errentak,
interesak,
baina nire aitaren etxea defendituko dut.
Harmak kenduko dizkidate,
eta eskuarekin defendituko dut
nire aitaren etxea;
eskuak ebakiko dizkidate,
eta besoarekin defendituko dut
nire aitaren etxea;
besorik gabe,
sorbaldik gabe,
bularrik gabe
utziko naute,
eta arimarekin defendituko dut
nire aitaren etxea.
Ni hilen naiz,
nire arima galduko da,
nire askazia galduko da,
baina nire aitaren etxeak
iraunen du
zutik.
Nik ere nire aitaren etxea defendatuko dut!
Gora Euzkadi askatuta!

martes, 7 de octubre de 2008

Irakasten ikasten


Gaur nire mutilak irakasten ikasten hasiko da... zelako hitz potoloak, ezta? Irakasten ikasi... Zer ote da hori? Irakasle danak hiru urte pasatzen ditugu gure jakintzak zelan zabalduko ditugun ikasten.
Hiru urte horietan hainbat estrategia ikasten ditugu, gure baliabideak zeintzuk diren topatu eta ikasitako dana martxan zelan ipini ikasten dugu.
Benetan polita dena, zure lanarekin pertsonak osotasunean zelan hazten diren ikustea da. Benetan da polita zure ikasle baten besarkada sentitzea. Benetan da polita, hainbat eta hainbat ordu kostatu zaizun programaketa, umeak pozez zoratzen dituela ikustea. Hori bai dela polita!
Ni orain ez nabil maistra lanetan eta mundu horretatik zehozer faltan botatzen badut, arnasten den alaitasun airea da.
Nire begiak izten ditut eta nire lehengo andereñoa irudikatzen zait. Espero dot nire ikasleak izandakoak, egunen baten begiak iztea eta nire irudia ikustea.
Hau guztiarekin esan nahi dudan gauza bakarra, irakasle izateko asko ikasi behar dela da. Baine are gehiago ikasi ahal dugula gure ikasleak diren umeengandik, gure nagusien mundu hau era politago batean janzteko.

martes, 30 de septiembre de 2008

Jada 24...

Egun bat bakarrik zait 24 urte betetzeko eta hemen nago oparitzat zer nahi dudan pentsatzen norbaiti esateko...jeje
Egia esanda ez dot opari potolorik nahi, maite ditudanak hor egotea da nahi dudana eta errefrauak esate duen lez, "virgencita, virgencita; que me quede como estoy"...
Asik oparia azken momentuan erostera joan zaretenok burua astindu beharko duzue zer erosi erabakitzeko...jajaja

lunes, 22 de septiembre de 2008

Kontsulta BAI!!!!

EUSKADIN BAKEA ETA NORMALIZAZIO POLITIKOAREN GAINEKO HERRI KONTSULTAREN ALDE


I.- AURREKARIAK:


1. Eusko Legebiltzarrak 2008ko ekainaren 27an onartu zuen Euskal Autonomi Erkidegoko biztanleriari galdetzeko 9/2008 Kontsulta Legea, helburua izan zelarik Euskal Autonomi Erkidegoan bakea eta normalizazio politikoa erdiesteko negoziaketa prozesuari hasiera ematearen gainean, hiritarrek duten iritzia jasotzea. Deialdiaren hasiera 2008ko irailaren 15erako ezarri zen herri kontsulta 2008ko urriaren 25ean egiteko.
2. Auzitegi Konstituzionalak, Espainiar Gobernuko Presidentearen eskariz, lehenbizi galarazi zuen kontsulta egitea eta bigarrenez ukatu zien defentsa judiziala Euzko Alderdi Jeltzalea-Partido Nacionalista Vasco, Eusko Alkartasuna, Ezker Batua-Berdeak eta Aralar alderdi politikoei; eta, azkenik 2008ko irailaren 11an eman zuen ebazpenean , 9/2008 Legea konstituzio kanpoko izendatu du eta ondorioz baliogabe dela ezarri du.
3. Laburbilduz, galarazi egin da herri kontsulta egitea, honen deialdia euskal gizartearen ordezkaritzaren gehiengoak onartu zuelarik bere Legebiltzarrean bilduta.


I.- BALORAZIOA:


1. Ene iritziz, baliogabetua izan den Legeak onartu egiten du gizarte demokratiko bateko hiritarra naizen aldetik kontsultatua izateko dudan eskubidea; eta, ondorioz, bakea eta normalizazioaren aldeko laguntasuna emateko eskubidea. Hau baliogabetzean, gai publikoetan parte hartzeko eskubidea urratzen da eta modu berean adierazpen askatasuna bera ere. Zentzu honetan, kontsulta galarazia izan da eta ezin dut nire botoa eman nire pertsonarentzat eta bizi naizen gizartearentzat hain funtsezkoak diren bi gairen inguruan, hau da, bakea eta gure gizartearen bizikidetzarako akordio politikoak bilatzea.
2. Hiritargoaren ordezkari demokratikoak diren EAJ-PNV,EA,EB-Berdeak eta Aralar euskal alderdi politikoei ukatu egin zaie Legearen aldeko jarrerak prozedura konstituzionalaren barruan defendatzeko eskubidea, horrela urratu egin dira babes judizialerako eskubidea eta elkartzeko askatasuna.
3. Ene iritziz , kontsulta debekatzeko funtsezko ardura, Espainiako Gobernuko Presidentearena da. Honek behin eta berriz uko egin dio esandako alderdi politikoetako ordezkariekin hitz egiteari, bakea eta normalizazioaren gaineko Hitzarmen Politikoa egiteko. Epaimahaien esku utzi du eztabaida eta akordio politikoaren bidez konpondu beharko litzatekeena.


III.- EKIMENAK: Arestiko hau guztia kontuan harturik, SINATZAILEAK honako hau nahi du:


Lehenbizi.- Alderdi Politikoei eskatzea beren programa eta egitasmoetan sartzea edo/eta mantentzea euskal gizartearentzako erabakitzeko gaitasun osoa bilatzea.
Bigarrenik.- Alderdi Politikoek Europa eta Nazioarte mailako foroetan aurkeztu eta zabalduko dituzten ekimen eta demanda guztiekiko nire atxikimendua adieraztea.


Testura atxiki nahi dut

Gaurkoan...

Gaurkoan hitzak ez dira ateratzen.
Gaurkoan ez dut hitzik asteburu honetan gertatutakoa salatzeko. Berriro ere, gure herriaren kontra egin dute beraien interesengatik herri hau saltzen duten zipaioak. Bai, zipaioak esan dut. Azken finean, zipaioak herria diruagatik edo zerbaitengatik saltzen dutenak dira eta gudari deitzen diren hauek, zipaioak besterik ez dira.
Gaurkoan ere bi galdera: zergatik? Noiz arte? Zergatik galderari lehen erantzun diot, beraien interesengatik eta ez herriaren interesengatik. Noizarte? Beraiek nahi duten arte. Hau bai dela diktadura! Herri honek esaten duena ahaztu eta beraien ideiekin aurrera jarraitzea! Hauek ez dira herri hau aurrera atera nahi dutenak! Hauek, herri hau suntsitu nahi dute.
Nazkatuta gaude. Hau ez da herri honek eskatzen duena. Herri honek aske bizitzea aldarrikatzen du bai, baina ez da ETAk zehazten duen ibilbidea, askatasun horretara eramango gaituena.
Eta azkenik, gaurkoan ere, nire herria, nire Aberria, nire aitaren etxea defendatuko dut baina nire bidetik, elkartasun eta elkarrizketaren bidetik.

lunes, 15 de septiembre de 2008

Las rayas de la discordia



Hace algunos días una noticia me dejaba asombrada. Unos investigadores Ingleses habían descubierto que las rayas horizontales estilizan mas la figura que las verticales. Pues bien, mi asombro comienza con el mismo titular que la noticia ya que es conocido por todos que hasta ahora todos pensábamos al revés_; eran las rayas horizontales las que nos hacían una figura mas redondita.
Pero sin duda alguna lo que mas me impresionó fue el seguimiento que ha tenido esta noticia. Ya se que siempre decimos que queremos noticias mas ligeritas, pero igual de cierto es que en mi opinión, es probable que haya temas en los que invertir mejor tanto el tiempo de TV, como los recursos que se habrán gastado con este grupo de investigadores para llegar a esta conclusión que seguro nos libra de muchas batallas...ejem...
Pero aquí no acaba todo. En Teleberri, cubrieron la noticia con tal efusividad que corrieron y salieron a calle en busca de entendidos de moda. Pues bien, mis oídos y el del resto de oídos de todos los que estábamos viendo Teleberri tuvieron que aguantar a un supuesto experto en moda decir que: con una talla 36 ninguna raya te hace mas gorda; pero si tienes una 44 te harán gorda todas. No daba crédito al oír aquello!!
En primer lugar, alguien le debería de explicar a este chico que una cosa es como este cada uno; que por cierto, la talla media de una chica de aquí es la 42, y otra cosa es la ilusión óptica o el efecto que hace algo sobre la visión de ello mismo. En este caso las rayas en nosotros mismos.
No creo que merezca mas la pena gastar letras en el, pero si que me gustaría que los informadores a los que tanto les preocupan la anorexia, bulimia y demás trastornos para dar titulares cuidaran mas las formas a la hora de informar y de escoger quien habla y sobretodo como lo hace.

viernes, 5 de septiembre de 2008

Zein txarra den uda!!!

A la vuelta de vacaciones todos volvemos a la rutina, esa vida de ir de un lado para otro, de pensar en que tendremos que hacer al día siguiente,... y sobretodo cogemos el calendario y empezamos a buscar la siguiente fiesta que tendremos.


Este año la verdad no se presenta cargado de puentes; mas bien vamos escasos de ellos; ya que solo hay un día de fiesta desde hoy hasta navidades!
Quizás sea normal que añoremos esos largos veranos de cuando éramos estudiantes, quizás sea normal que echemos en falta estar día tras día a nuestro aire a la vuelta al trabajo.
Pero como bien oí un día a una mujer en la radio el síndrome post-vacacional es un fraude. Viviendo en los tiempos que vivimos deberíamos celebrar nuestra vuelta al trabajo. Ya que al fin y al cabo, gracias a el nos hemos ido de vacaciones, podemos vivir como vivimos y nos realizamos como personas.
Así que si, yo también he mirado mi calendario laboral para buscar la siguiente fiesta pero con una sonrisa en la boca por poder volver a trabajar.
Ya solo me queda decir, que faltan 96 días para ese mini puente de Diciembre, mientas tanto todos a currar!!

lunes, 21 de julio de 2008

9 egun falta dira...

Hau hezkuntzaz kanpoko nire lehenengoko uda da. Orain arte ikasle eta irakasle bezala aritu naz.
Betidanik ekaina heltzen zenetik etxeko danak gure super maletoiak egin eta Bakiora joaten ginen uda osorako. Baine orain ya ikasketak, lana,... direla medio gero eta gutxiago joaten gara hara. Zenbat egun pasa ditugu hondartzan lagunekin berbetan? Zenbat parranda? Zenbat....
Biher hango betiko lagunak lotuak gara gure bizitzen berri bata besteari emateko. Uda honetan ez gara askotan elkartuko eta hori pentsatzeak pena ematen du, udamina.


Udamina hainbat eta hainbat oroitzapen on dituzulako barnean gordeta, lehengo bizimodua faltan botatzen duzulako(egun osoan hondartzan edo lagunekin ezer egin barik) eta oriangoari ezetza ezin diozulako eman. Azken finean orain primeran nabil ere, baine era ezberdin batean.
Orainari berba egiterakoan Torredembarrara joateko falta zaizkidan 9 egunak datozkit burura. 9 egun bakarrik!!
Bost orduko bidaiak pena mereziko du, hortaz segur nago. Hondartza polit batera noa, herri polit betan kokaturik dagoenera, lasaitasun osoz eta mugikor barik bizitzera. Nire planak hondartza, paseotxoak, lekuak ezagutzea,... eta bidaia prestatzen dagoenaren sorpresak ilusio osoz bizitzea dira.
Hortaz bai, nire uda kontzeptua pixkat aldatu da baine esentzia barnean daroagu, lagunak, hondartza eta farreak. Horretarako dira oporrak, maite dituzunekin ondo pasatzeko eta egunerokotasunetaz ahazteko.
Ta norbaitek zalantzarik izatekotan, aurtengoaz aldatuko nukeen bakarra hilabete bat, bi hilabeteengatik aldatzea izango zen; ez besterik. 9 egun falta dira...

jueves, 17 de julio de 2008

Bat gehiago gara etxean!!!

Orain dela aste pare bat Andoni logelan mugitzen zen zehozeregaz agertu zan. Egin nuen lehengoko gauza izarekin estaltzea izan zen. Gero begiak ondo ireki eta txakur bat zela ikusi nuen. Zein polita den! Irribarrea aurpegian ipini zitzaidan eta orindik ez zait kendu!!
Orain txakurra hezitzea dagokigu. Ohitura onak ezarri, zaindu, berarekin jolastu, albatariarenera eraman,...
Asik momentuz denok, Ilar barruan, egokitze prozesu batean murgilduta gaude...
Hurrengoan argazkia etorriko da...
Ta honekin bukatzeko soilik erosleari eskerrak ematea!!!!

lunes, 14 de julio de 2008

Surfean edo...


Pasadan astena nire lagun batzuekin batera surf ikastaro bat hasi genuen Sopelanako hondartzan.
Gure irakaslea etorri zenerako guk oin bat kotxean ipinita geneukan guztiz beldurtuta geundelako. Baine irakasleak ez zigun joateko aukerarik eman. Guregana etorri neoprenozko jantzia eman eta taulak banatu zizkigun.

Arean egonda, lehengo eguneko azalpenak, itsaso-aldien kontuak, korronteak,… eta beroketa ariketak egin genituen.

Geroxeago taulan zelan zutundu behar ginen arean, sikuan, entsaiatu genuen eta ziztu batean uretan geunden; gu, taulak eta olatak.

Itsasoak ez zizkigun olatu handiak bidali, eskerrak!! Ta gure lehenengoko jauziak, erdi altxatzeko aukerak, etab izan genituen.

Oso pozik heldu nintzen etxera. Betidanik egin nahi izan dudan gauza egin dudalako surfean saiatu nahiz. Buruan nituen lelokeria danak ahaztu eta taularekin batera olatu artean gora eta behera aritu naiz. Denek galdetzen zidaten eta zutunik egotea lortu dudan eta nik harrotasunez ezetz erantzun diet. Ez naiz zutunik mantendu baine nire lehenagoko saiakerak poz pozik egin ditut.

Orain jada biherkoan pentsatzen… olatu gainean zutunik ibiliko ote naiz ni????

To be continued…


miércoles, 25 de junio de 2008

Gaixotasunari aurrea hartu!

Igaro den astean lanean nengoelarik, enpresako osasun zentroko dei bat jaso nuen. Giza-Papilona deritzonaren kontrako txertoa eskaini zidaten.
Antza, bertoko langile gazteentzako eta langileen alabentzako pentsatutako kanpaina abiaraziko dute oraingoan. Proposamenaren datu guztiak entzun ostean, interneten hasi nintzen txertoaren informazioa bilatzen.

Giza-Papilona izeneko birus hori, transmisio sexualeko gaitza dugu. Ez da beharrezkoa harreman sexual osoa izatea birusa hartzeko, kontaktu hutsarekin nahikoa da kutsatua izateko. Egia da baita ere birusa normalean etorri den bezala joaten dela, baina kasu guztien ehuneko txiki batean birus hori minbizi bihurtzen da. Minbizi mota hau emakumeen hilkortasun tasaren bigarren lekua hartzen du minbiziei buruz hitz egiterakoan.

Ikertzaileek gaixotasun honen kontrako borrokan aurrera egin nahian, bi txerto egin dituzte. Bata merkatuan gure esku daukaguna, eta bestea oraindik ez dute inoiz eskaini.

Dakigun bezala, txertoak ezin dira beti jarri, kasu honetan 9-15 urteko tartean hartzea gomendatzen da. Hortaz neska gazteoi zuzenduriko aurkikuntza da honakoa. Iraunkortasunari buruz berba egiteko orduan, oraindik goiz da hartzaileak bezala, txerto hau gaztea delako.

Gure osasun sailak DBHko lehengo ikasturtean dauden neskatila denak txertatzea erabaki du gaizta saihestu nahian. Era honetan, adin horretako gehiengoa txertatzea lortzen delarik.

Hau dena jakin ostean nire buruan oraindik hainbat galdera zeuden baina ginekologoarekin hitz egin ostean zalantza denak desagertu eta txertatzearen aldekoa naizela aitortzen dut.

Denok ezagutzen ditugu minbizi kasuak eta gaitz honi aurre egiteko aurkezten zaizkigun aukera denak positibotzat jo behar ditugulakoan nago ni. Hortaz, oraingo honetan hamar bat Osakidetzari eta nire enpresari, gure gaztedia berriz zaintzeagatik eta gure gizartean eragina duen gaitza ezabatu nahi izateagatik.

Errez irteten zaizkigu hitzak, ezer txarto eginda dagoela esan nahi dugunean.Errazak izan beharko lirateke ere gure administrazioak ekimen onak martxan jartzen dituenean. Zorionak!

martes, 24 de junio de 2008

Kit-Kat-a Torreviejan

Gogorrak izaten dira oporretatik bueltak eta hau ere holakoa izan da. Nire azken opor hauek hiru egunekoak izan dira baine pena merezi izan dute.
Lau egunez nire familiagaz Torreviejan egon naz. Oin dela urte batzuk hara ez joatearren ordainduko nuke, baine gaur egunien hara ailegatu bezain pronto mobila amatatzen dut eta lasaitasun osoz bizitzen naz.
Beste erritmo bategaz ibiltzen naz, beste gauza batzuk jaten, edan eta ikuste ditut besteak beste.
Oraingoan ere holan izan da. Lehengoko egunien goiz altxatu eta erosketak egitera hozkailua betetzeko. Segituan hondartzara eta gero paella jatera. Gero hondartzara bueltan: paseotxoa aretik, bainutxoa eta eguzkitan bero-bero lokuluxka bat botatzen. Etxera dutxa hartzera eta kalera berriro ere! Oraingoan denok alkarregaz afaldutera. Gero bueltatxo bat eta dardoetara partidita! (la ganadora al habla…jeje).
Hurrengo goizeko eguzkiak itzartu gintuen eta hondartzara abiatu ginen arin-arin. Goiza han pasa ostean, etxera bidea hartu eta dutxara zein igoko zen lehenengo eztabaidatu genuen.
Etxean jan, batzuk siesta, besteak pelikula; eta amaitzerakoan hondartzara.
Busti-bustita geundelarik etxerantrza abiatu ginen, afaltzen joateko ordua zen eta! Dutxa arin bat hartu eta italiar batera afaltzera joan ginen! Oso ondo afaldu genuen gu denok, uiiiiiiiiiiiiii askoren artean. Italiak zeukan partidua galdu zuelako eta sukaldari denak hangoak zirenez… Horrek ez zigun animoa kendu eta bueltatxo bat ematera joan ginen. Jarraian etxera eta lotara hurrengoko eguna gogorra izango zelako.
Bat-batean musika batek itzartu gintuen. Alarma!!!!!!!! Bufff zelako galbana. Baine hondartzan pentsatze hutsak irribarrea ipini zigun eta arrapalada batean hondartzan geunden (denda batetik pastu ostean).
Han gure azken bainutxoa, paseotxoa, bazkaria, sobremesa,… maletak kotxera sartu genituen eta Amurriorako noranzkoa hartu genuen.
Ta gaur hemen nago testutxo hau idazten burua han daukadan bitartean… eta nire eguneroko erritmora bueltatzen naizen bitartean, mobilik, pc-rik,… gabe zein ondo egon naizen gogoratzen dudan bitartean ere...

jueves, 19 de junio de 2008

Thinking....

Nire think eguna goizean goiz hasi zen. Etxean altxatu nintzenerako denok korrikan zeuden. Ta ni ere abiadura hortan sartu nintzan eta denbora gutxian kotxean sartuta nengoen Galdamesera bidean. Galdamesen Loizagako dorretxea bisitatu genuen eta bertako kotxeren baten korrika batean sartu eta alde egiteko gogoekin egon ginen baine azkenean formal-formal gure kotxera eta Muskizera abiatu ginen.
Muskizen El Pobaleko burdinola bisitatu genuen. Irina zelan egiten den, burdinari forma ezberdinak zelan eman ikusi genuen eta gure tripak osatzen zuten bandarekin batera Batzokirantza abiatu ginen jateko asmoz.
Sagardotegi menua geneukan erreserbata, baine “Si bebes, no conduzcas”... asik nik sagardotegiko menua bai, baine sagardo barik... beste Batean izan beharko da.
Postrea ahoan neukala, BECera... BECen nerbio asko, denok lanean dena primeran ateratzeko.
Ordua heldu zen eta BECa erditik eta beteta ikustea ikaragarria zen. 14000 lagun bertaratu ginen hara. Zergatik? Oso erraz, pertsonak ditugulako, proiektua ditugulako eta Alderdia dugulako denok batzen gaituen helburua lortzeko!


14000 bihotzek aldi berean ematen zituzten taupadak hainbat eta hainbat arlo ezberdinetako abeslari, musikari, orekari, hizlari,... gugana jotzen zuten bitartean.




Ekitaldi nagusia amaitu zen, baine egunari ordu batzuk geratzen zitzaizkion Think gaua ospatzeko.
Dj ezberdinak izan genituen gurekin, El menton de fogarty ere bertan izan zen bere musikarekin eta think pintxoa, think salad-a eta think txupitoa dastatzeko aukera izan genuen ere. Gure think eguna musika artean hasi eta musika artean bukatu zen BECen, baine honek ez du esan nahi bidea eginik dagoela, baizik eta azkenien antza esnatu garela eta bideari gogor eta tinko ekingo diogula

martes, 10 de junio de 2008

Think gaur...

Zapatu hau ailegatzeko soilik 4 egun falta dira!!! 4 egun istorioa egingo duen ekitaldi baten parte sentitzeko. Gure Aberriarentzat proiektu berri bat aurkezteko eta galduko duzula? Nik ez behintzat!
Bertan musika, ikuskizunak, proiektu berri baten aurkezpena,… izango ditugu. Komunean gauza bat daukaten 14000 lagun batuko gara bertan. Denok herri hau aurrera ateratzea nahi dute eta hori posible egingo duen proiektuaren parte sentitu nahi dira hasiera-hasieratik.
Ekitaldia bukatzerakoan, egunari bukatzeko falta zaizkion orduak musikarekin beteko dira. El menton de fogarty etorriko da gure giroa alaitzera eta bien bitartean “Think pintxoa”, “Think salad-a” eta “Think txupitoa” dastatzeko aukera izango dugu.
Goizaldeko ordu bietan txokolatea txurrokin danontzat ta “Think guaguetara” etxera bueltan joateko. Alkohola eta gidatzea ez direlako lagun!
Ni ya hasi naiz atzera kontua egiten…… Think gaur….

Las mas bonitas de Estrasburgo 4!!!

Eta gure Estrasburgoko azken eguna heldu zitzaigun!!! Goizean goiz altxatu, gosaldu, maleta egin eta kalera bueltak ematera.
Katedrala berriro ikusi, hirigunea, azken paseotxoa, itsasontzian hiriari bisita, azken opariak erosi, saltxitxa bat jan eta hotelera autobusa hartzera.

Gure gida izandakoa agurtu eta aireportuen itxarotera.
Premio!!! Gure hegazkina atzerapena zeukan!!! Azkenean soilik 20 minutuko atzerapena izan zan. Bruselasera heldu eta erosketak aireportuen. Batzuek kolonia, besteek ardaua, garagardoa, txokolateak,…
Berriro hegazkina berandu!!! Itxarotera… Hegazkinean ya argazkiak, abestiak,… logurea heldu arte (5 minutu, jeje). lo denbora gehiengoan eta nohiz behinka lehiotilatxotik begiratzen.
Azkenean Euzkadin!!!! Durangotik sartu ginen eta Loiun lur hartu ere. Han Andoni egoan itxaroten etxera eramateko prest.
Maletak hartu eta enteratu ginen gure hegazkinen atzerapenaren zergatiaz… Bruselazen hegazkin bat jauzi zen justu gurea atera baino pixkat arinago!!!! Denok momento shock ta korriken gure maleta hartzera.
Maletarekin kanpora eta txoferra agurtu (eskerrik asko!!!) ta etxera, ordua zela jada.

miércoles, 4 de junio de 2008

Las mas bonitas de Estrasburgo 3

Ringgggggggggggg!!!!!!!!!!!! Begia ireki eta buelta beste aldera. Ringgggggggggg!!!!!! Berriro ere… Azkenean altxatu ginen eta dutxara! Gosaldu, motxila hartu eta Alemaniara! Friburgora joan ginen eguna pasaten.



Herri polita aurkitu genuen han.



Katedrala ikusi, kandelatxo bat piztu, ta arte lan danak ikusi. Gero kanpoan egoan merkatura bisita. Jostailuak, loreak, saltxitxak, fruta, haragia,…


Gerorako indarrak berreskuratzeko, “little chocolate” bat hartu genuen. A ze nolako kankarroa! Katxiak bere alboan, txikitoak dira!!


Gero beste bueltatxo bat eta erosketak egitera.


Tripak ya zarata sartzen hasiak ziren eta bazkaltzera abiatu ginen. Batzuk kodiloaren bila joan ziren, gu pikoteo batekin primeran geratu ginen.


Bazkalostean azken buelta eta hotelera!


Pixkat deskantsatu eta gaueko lehengo tragoa Petit France auzoan. Jarraian afarira eta lotara, gorputzak ez zuen gehiagorako ematen eta.

Las mas bonitas de Estrasburgo 2

Hurrengoko egunien Ardoaren ibilbidea egin genuen. Gaztelerazko esaera batek dioen bezala, “Al que madruga Dios le ayuda” ta antza guri ere lagundu zigun.


Gure madrugoiak saria izan zuen. Arin ailegatzearren beste herri bat ezagutzeko aukera izan genuen. Eta a ze nolako herria! Ipuin batean sartuta egongo bagina bezala izan zan. Etxetxo danak estetika berdina jarraitzen zuten eta kaleak ere dotore-dotore zeuden jantzita.


Hortik alde egin eta bodega batera joan ginen. Bodegan kata txiki bat egin eta denok ardaua erostera!



Segituan jatera joan ginen. Bazkari oso goxoa. Lekua oso elegantea zen eta janaria bikaina zuen.
Kafea edo Miren eta biok harturiko infusioaren ostean korrika bizian herria pixkat ezagutzera eta autobusera berriro ere.



Autobusean barreak, lo-kuluxkak eta la estatua de la libertad-eri argazkia.



Gauean afaria eta parranda pixkat, baine ikusita hurrengoko eguna ere gogorra izango zela, lotara!!!!!!!!!

martes, 27 de mayo de 2008

Las mas bonitas de Estrasburgo 1

Pasadan astean gure lantokiko “bonito”enak Estrasburgosera joan ginen. Dena iratzargailua goizeko lauretan jo zuenena hasi zen. Ohetik altxa ta aireportura.
Hegazkinean batzuk lotan, beste batzuk berbetan, beste batzuk urduri baino urduriago...
Azkenean Estrasburgora ailegatu ginen eta han gure zai Dominique geneukan, gure gida.
Hiria ezagutzeko autobusez paseotxo bat eman genuen eta Parlamentura ailegatu ginen.
Parlamentua, Bruselasekoa baino askoz politagoa da. Hala ere, Itziarri kasu eginda, politagoa bai, baina funtzionaltasun gutxikoa dugu Estrasburgokoa.
Bertan bazkaldu genuen eta plenoa ikusteko aukera izan genuen ere. Egia badinot plenoa “pueblo fantasma” horretako bat ematen zuen. Eurodiputatu gutxi batzuk Sudani buruz berbetan eta dozenako ordenantza aktak banatzen.
Geroxeago ezinbestekoa den taldeko argazkia eta pasiotxo bat ematen hoteleraino. Hotelean pixkat deskantsatu eta merienda hartzera! Ummm zein goxo egon zen! Ta eskerrak merienda hartu genuela, gero parrandan joan ginelako eta ez ginelako bueltatu gauerarte!
Parranda egiteko taberna bat topatu genuen eta bete baita ere. Musika ona ipini ziguten eta han eman genituen ordu batzuk gorputza astintzen.

Lotara!!!!!!!!!!!

martes, 20 de mayo de 2008

Nik ere Jaunartzea egin nahi dut!

El pasado sábado mi primo hizo la Primera Comunión. Fue un día cargado de emociones. Para algunos fue un día tristón, para otros alegre; pero para todos fue un día cargado de sorpresas.
El día comenzó con una carrera a contrarreloj en casa para prepararnos todos y salir a la hora prevista.
Llegamos a la iglesia, besos por todas partes para saludar a la familia y para adentro, que la hora se echaba encima.
La misa fue entretenida. Los niños cantaron, medio bailaron, saludaron a los familiares,… y también hicieron llorar a los más sensibles, en algún que otro momento, en el que por la cabeza de todos pasaba la imagen de gente que no estaba allí.
Luego la foto de rigor. Todos juntos en el altar con su sonrisa profident.
Y seguido, el momento más esperado por el protagonista, los regalos. ¡Que regalos! Creo que no merece la pena que los enumere pero si un día de estos me dicen que mi primo ha montado una sala de juegos, me lo voy a tener que creer.
Esta bien que regalemos cosas. Al fin y al cabo, es nuestra manera de felicitar, pero realmente son necesarios todos esos regalos? Que cada cual piense si que te regalen una PSP, play station3, Wii, helicóptero teledirigido, dinero,… Es realmente necesario para celebrar que ese día es tu Primera Comunión.
Y con tanto regalo, la hora de la comida se nos echo encima. Marisco, fritos, ensaladas, picoteos varios, pescado, sorbete, carne, postre, café,… y con todo esto, una barriguita apareció en todos nosotros. Algunos la bajaron bailando con los de la otra comunión que allí estaban, otros jugando a la wii, y otros sencillamente decidieron dejarla crecer permaneciendo sentados.
El día estuvo bien. Nos lo pasamos bien. Comimos de maravilla. Y nos fuimos contentos cada uno para un lau: algunos se fueron de jaia, otros a casa y Andoni y yo a Ochomayos que ya llegábamos tarde…
La siguiente toca boda, ¿A quien le toca? ¿Habrá que ir al extranjero a celebrarla?.... ¡¡¡Seguro que si!!!
Por todo el jolgorio que se monta y porque yo también quiero tener una bolera, un gimnasio, un campo de golf,… en casa ¡Yo también quiero hacer la Primera Comunión!

jueves, 15 de mayo de 2008

12 dangada isiltasunean, noiz arte?

Gaur berriro ere eguerdiko hamabi kanpai hotsak isiltasunean entzun behar izan ditugu. Baine noiz arte entzun behar izango ditugu dangadak isiltasunean? Noiz izango gara aske guk erabakitzen duguna egiteko? Noiz hartuko dute batzuk kontutan herri honek nahi duena?

Herri honek, askotan esan du bere geroa zein izango den askatasun osoz erabaki nahi duela, baine gaur eguneko egoerari begiratzen badiogu, ezinezkoa dela konturatzen gara.
Ezinezkoa da, batzuek hitz egin nahi ez dutelako eta ezinezkoa da ere, beste batzuek ez dutelako entzun nahi. Biek, beraien egiak sinesten dituzte baine bitartean herri honek jasaten dituen eraso DANAK desilusioa dakartzate.

Momentu hauetan kide batek esan zidan esaldi bat etortzen zait beti burura: Garai latzetan tinko! Eta horrela mantenduko gara euskaldunak, tinko. Gure helburuak zeintzuk diren ahaztu gabe, denon arteko konponbideak bilatzen saiatu behar gara gure herria haz daiten eta aldi berean Euzkadi osotzen dugun guztion eskubideak errespeta daitezen.

Noiz arte?

Iepa!

Lehenengo eta behin aurkezpenak izaten dira, ezta? Ba hemen doa nire blogarena.

Egia esanda, lehen kide batzuei entzuten nienean blog bat zeukatela ez nion zentzu handirik topatzen. Baine denbora aurrera joan ahala "gusanilloa" sartu zait gorputzean eta proba egitea erabaki dut.

Erabaki hortan, lagun batzuetaz gutxi jakiteak, nire lehengusuaren berri izatea blogaren bidez, nire ideiak plazaratzeko lekutxoa izatea eta lagun askoren "txapak" agoantzea jeje garrantzitsu izan dira.

Ni neu..." txokoan esan bezala, hemen ez dira faltako nire hondartzarik kuttunena, lagunak, familia, EGI eta hainbat komeria...


Momentuz hau da nire interneteko abenturaren hasiera. Denborarekin ikusiko dugu zelan doan eta sarreraren bat sartzen dodan... Bitartean, harek esaten zuen bezala Carpe Diem!

Laister arte!

Eider

 

Ikusi makusi