Ta ipuina egian bihurtu zen

Arrastiko biak ziren eta lanetik korrika bizian atera nintzen Delikara bidean.

Delikara heltzeko bide txarra hartu nuen eta azkenien pentsatuta nuena baino askoz beranduago heldu nintzen ipuinaren ohialen bila... "Caballero" mozorroa hain zuzen ere.

Hortik berriz korriken irten eta Eroskira meriendita erosten. Pikoteo apur bat, edari para bat eta etxerantzako bidea hartu.

Bidean nire konplizeekin topatu eta geralekua konfirmatu geroko.

Gure zalduna etxetik bahitu eta gatikara abiatu ginen.

Laukarizen dena beltz ipini zen Andonirentzat eta Butroira heldu ginen.

Han zegoen gure altxorra, gaztelua...

Han begia ireki eta justo aurrean gaztelua geneukan, baina ez bakarrik gaztelua, famili osoa eta "los guardianes del castillo" gure zai.

Ipuinaren magia lortzeko, mozorroa ipini, zaldia hartu eta erdi aroko zaldunak bezala gaztelura "al trote" sartu ginen...

Han gaztelua bisitatu, hango biztanleak agurtu (baten batek besteak baino hurbilagotik...), pasadizoetatik ibili,...
Azkenean dorre batean bukatu genuen askaria egiten eta hurrengo baterako planak egiten...

Eta hau dena gure maitagarriarenmagiari esker gu zaintzen ibili zela dela denbor aguzti honetan zehar gu konturatu barik... Noiz itzuliko da gure maitagrria beste ipuin batekin? Auskalo!!!

Argzkiak hurrengorako itxaron beharko dute!!!